به گزارش سرویس صنفی آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ادعاهایی در خصوص آزادی بیان در کشورهای غربی مطرح می‌شود که نقطه متمایز آن در رفتار واقعی با مردم و گروه‌ها و قشرهای مختلف این کشورها مشخص می‌شود. یکی از محیط‌هایی که به ادعای غربی‌ها و طرفداران‌شان، باید آزادی بیان در آن بیشتر رعایت شود، مراکز علمی و آکادمیک است. منتها به نظر می‌رسد در کشورهای غربی این محیط‌ها با سخت‌گیری‌های بیشتری مدیریت می‌شوند و حتی یک اظهار نظر کوچک هم می‌تواند به اخراج یک استاد و یا دانشجو از دانشگاه منجر شود.
در همین حیطه، حتی روسای دانشگاه‌ها نیز به سبب کنش سیاسی دانشجویان و دیگر اعضای دانشگاه‌ها مورد بازخواست و مواخذه قرار می‌گیرند. آخرین نمونه این موضوع به جلسه بازجویی و اخراج و تهدید روسای سه دانشگاه آمریکا به جرم حمایت از مردم غزه باز می‌گردد که در نوع خود قابل تامل است.
در موضوع کاملا عجیبی مجلس نمایندگان آمریکا از روسای سه دانشگاه هاروارد، پنسیلوانیا و ام‌آی‌تی در ابتدا بازجویی کرده و برخی از آنان را به جرم اعتراضات دانشجویان و اساتید به جنایات اسرائیل در غزه در نهایت با حکم به استعفای اجباری (عزل)، برکنار کرد.
اخراج اساتید دانشگاه‌ها و روسای آن در کشورهای غربی تنها به یک فقره منحصر نمی‌شود. «فواد ایزدی» کارشناس مسائل بین الملل و آمریکا در شهریورماه سال جاری با انتشار فهرستی در صفحه توئیتری خود لیست ۸۵ استاد دانشگاه آمریکا که در سال‌های اخیر صرفا به جهت «اظهار نظر سیاسی» اخراج شده‌اند را منتشر کرد. نکته جالب و محوری این بود که نقد اسرائیل یکی از موارد پر تکرار و علل اخراج اساتید عنوان شده است.
در ذیل لیستی از 84 استاد اخراجی دانشگاه های آمریکا در سال های 2006 تا 2020 که به دلایل مختلفی از دانشگاه اخراج شده‌اند را مشاهده می‌کنید:
«خبرنامه دانشجویان ایران» پیش‌تر در گزارشی به پروژه خالص‌سازی اساتید دانشگاهی پرداخته است؛ که برای دسترسی به متن کامل این گزارش و جزئیات آن می‌توانید بر روی لینک روبه رو کلیک کنید (جزئیات بیشتر)
همچنین به تازگی فعالیت یک گروه دانشجویی به جرم برگزاری جلسه یادواره شهدای غزه در آمریکا ممنوع اعلام شد. در همین رابطه، رئیس دانشگاه براندیس اجازه فعالیت به یک گروه دانشجویی طرفدار فلسطین را نداد و نسبت به انحلال آن اقدام کرد.
همچنین شبکه خبری «فاکس بیزینس» از تعلیق یک استاد دانشگاه به علت انتشار یک توئیت خبر داده است. «مایکل ایزاکسون» استاد تعلیق شده است که نسبت به رویکرد و عملکرد پلیس انتقاد و عنوان کرده بود که «ساختار دولتی در آمریکا باعث نادیده گرفتن حقوق و منافع عموم می‌شود.»
انتقاد این استاد دانشگاه این بود که پلیس آمریکا در حال خدمت به صنعت اسلحه‌سازی و زندان‌هاست و به گونه‌ای به پلیس این کشور آموزش داده می‌شود که بیشتر شلیک کنند چون سود کارخانه‌های اسلحه سازی در این موضوع است.
به گفته ایزاکسون، شاگردانش بهتر است به جای حمل اسلحه هر روز به عنوان افسر پلیس، به عنوان آتش نشان به جامعه خدمت کنند. مسئولان آمریکایی همین انتقاد را برنتابیدند و فعالیت وی را به حالت تعلیق درآورده بودند.
به نظر می‌رسد دانشگاه‌های کشورهای غربی بویژه آمریکا بیش از حد زیر ذره بین و اعمال نظر مسئولان و دولت آمریکاست و یک زنجیره فشار در این حوزه بوجود آمده است. از این رو روسای دانشگاه‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند و اگر نتوانند زیرمجموعه مدیریت خود را کنترل کنند، اخراج خواهند شد. این درحالی است که روسای دانشگاه نیز خود در اقدامی پیشگیرانه به اعمال فشار بر روی دانشجویان و اساتید دست می‌زنند و در یک حالت قهری آنان را تعلیق و یا اخراج می‌کنند.
این در شرایطی است که این اظهار نظرها نه تنها در حوزه امنیتی تعریف نمی‌شود بلکه بیشتر یک اظهار نظر سیاسی بر اساس سلائق سیاسی است اما بعضا در داخل ایران دیده می‌شود در دانشگاه‌ها با انواع و اقسام سخنان مختلف اساتید مدارا صورت می‌گیرد و آزادی بیان مناسبی وجود دارد. این در شرایطی است که اساتید منتقد در ایران همچنان در حال فعالیت و تدریس در دانشگاه‌های کشور هستند اما همین افراد ادعا می‌کنند که آزادی بیان و ... وجود ندارد.
آزادیم هر چه بگویم اما آزادی بیان نداریم!
«علی شریفی زارچی»، یکی از اساتید دانشگاه‌های کشور است که با وجود موارد اختلافاتی که میان وی و دانشگاه وجود داشت همچنان در حال تدریس است. اما جالب‌تر اینکه وی که خود نمایان کننده نوع آزادی بیان در فضای علمی آکادمیک کشور است در صفحه شبکه اجتماعی ایکس از عدم آزادی سخن می‌گوید و به محرومیت مقطعی دانشجویانی که در یک جلسه دفاع با موضوع تجزیه طلبی ایران شرکت می‌کنند، انتقاد می‌کند.
جالب اینجاست که یک استاد دانشگاه در ایران به موضوع چرایی تنبیه دانشجویانی که در یک جلسه دفاع پایان نامه با موضوع تجزیه طلبی و ضد تمامیت ارضی و امنیت ملی حضور داشته‌اند که در بالاترین سطح خود قرار دارد، انتقاد می‌کند اما مدعی است که آزادی بیان وجود ندارد!
